Maniwala ka, nakikita kita

Diba’t araw gabi kang parang lumalaban sa gera?

ITINATANGI kong Bangkera, alam mo bang nakikita kita?

Marahil higit pa sa puna ng sarili mong mga mata

Dama ko ang bisig mo noong binubuo pa lamang ang samahang minsa’y para lamang sa kalalakihan

Lasap ko ang kalingang walang panghihinayang mong inilalatag sa hapag-kainan

Langhap ko ang simoy ng hanging pilit mong pinoprotektahan mula sa alikabok ng lipunan

Dinig ko ang himig mong waring naglalathala ng pamana mong karunungan

Itinatangi kong Bangkera, hayaan mong iguhit kita bilang isang Katipunera—

Diba’t araw gabi kang parang lumalaban sa gera?

Lumalaban sa esteryotipikong pagmamaliit sa lipon ng iyong lahi

Lumalaban para sa mas maginhawang bukas ng bawat kasapi

Nilalabanan ang tadhanang kinagisnan at tumatanaw sa mas masaganang kapalaran

Maniwala ka, nakikita kita

Marahil ay higit pa sa nakikita ng sarili mong mga mata

Kaya’t kung minsan dama mo ang pangungulila sa sarili mong presensya

Saglit kang lumingon sa inuusad mong balsa

Nandito ako, tumitingala sa bawat kabig mo sa lubid

Nandito ako, nagmamasid sa lakas ng iyong bisig

Nandito ako at nakikita ko ang bawat mong ambag sa labas ng balsa

Itinatangi kong Bangkera, Katipunera, nakikita kita.